5- رسول خدا 6 فرمود: (آنچه از معاش زندگى) كم بوده و كفايت كند بهتر است از آنچه زياد بوده و به هوسرانى بكشاند.

6- امام على 7 در وصيت خود به «محمد حنفيه» فرمود: هيچ ثروتى براى از بين بردن فقر و نادارى مهمتر از رضايت به مقدار ضرورت نيست هر كه بر مقدار كفايت و احتياجش بس كند به آسودگى رسيده و در آسايش قرار گيرد، حرص دعوت‌كننده انسان بسوى فرو رفتن در گناهان است.

7- رسول خدا 6 فرمود: هر كه صبح كند در حالى كه تن سالم داشته و خود را ايمن يافته و نيازمندى روزش موجود باشد دنيا بكام او قرار گرفته است. اى فرزند جشعم! (كسى كه مخاطب پيغمبر بوده است) از دنيا همين مقدار برايت بس است كه گرسنگى‌ات بر طرف و بدنت پوشيده شود، اگر خانه‌اى داشتى كه تو را (از گرما و سرما) بپوشد چه خوب، و اگر مركبى داشتى كه سوارش شوى چه بهتر، و اگر چيزى نداشتى قرص نانى و كوزه آبى برايت بس است و اگر بيشتر از اين بود يا برايش حساب است (اگر از حلال باشد) و يا برايش كيفر است (اگر از حرام باشد).