5- هيثم بن واقد گويد: شنيدم امام صادق 7 مى‌فرمود: كسى را كه خداوند از ذلت معصيتها به عزت تقوا بيرون آورد بدون ثروت بى‌نيازش مى‌كند، و بدون عشيره عزيزش مى‌گرداند، و بدون يارى مانوسش مى‌سازد. و هر كه از خدا بترسد خداوند همه را از او مى‌ترساند (هيبت و عظمتى به او مى‌بخشد كه همه را در مقابل او خاضع و زبون مى‌گرداند) و هر كه از خدا نترسد خداوند او را از همه چيز مى‌ترساند (چون كسى از خدا نترسد اتكاء و اعتمادش از خدا بريده گردد و در نتيجه ضعف و ناتوانى از همه كس واهمه پيدا مى‌كند) و هر كه به روزى اندك از خدا راضى شود خدا نيز از عمل اندك او راضى مى‌شود، و هر كه از كسب معاش شرم نكند (و تكبر و خود پسندى مانع از كار و كوشش او نگردد) تحصيل روزيش آسان مى‌شود و عيالش در نعمت قرار مى‌گيرند، و هر كه در دنيا پارسائى كند خداوند حكمت را در قلبش جارى گردانيده و زبانش را (در بيان حكمت و حق) گويا مى‌كند و در نارسائى و عيوب دنيا و مرض و داروى آنها بر او بصيرت و بينائى مى‌دهد، و او را به سلامتى از دار دنيا به خانه خوش و سالم آخرت بيرون مى‌برد.

6- وليد بن عباس گويد: شنيدم امام صادق 7 مى‌فرمود: حسب و برازندگى و افتخار به كردار است و شرافت به مال است و كرامت به تقوا است.