«سفر، وسيله سنجش اخلاق‌ [مردم‌] است.»

امام صادق 7 نيز فرمود:

«هيچ كس را دوست خود مشمار تا آن‌كه او را در سه چيز بيازمايى:

1- او را به خشم آورى و ببينى آيا اين خشم او را از حق به باطل مى‌كشاند؟

2- با دينار و درهم (در امور مالى).

3- زمانى كه با او مسافرت كنى.[1]

هنگام بروز مشكلات و سختى‌ها در سفر، مى‌توان دوست واقعى را شناخت. زمانى كه همه چيز خوب و منظم است، ميان دوستان مشكلى بروز نمى‌كند، ليكن اگر هنگام دشوارى‌ها و سختى‌ها همراه و همسفر، پايدار و مقاوم باقى ماند و دوست خود را تنها نگذارد، معلوم مى‌شود در دوستى خويش صادق بوده و در اين آزمون موفق شده است.

امير مؤمنان على 7 يافتن چنين دوستانى را نيازمند پيمودن راهى بس دراز و طولانى مى‌داند.[2]

[1] - المحبة في الكتاب والسنه، ص 99، ح 406.

[2] - همان، ص 101، ح 418