مشكلات، رفتارى به مراتب نامناسبتر با ديگران خواهد داشت.
على بن ابىطالب 7 كمىِ ناسازگارى با همسفران را از نشانههاى جوانمردى در سفر برشمرده است.[1]
سعدى گويد:
يكى خوبكردار خوش خوى بود
كه بدسيرتان را نكوگوى بود
به خوابش كسى ديد چون درگذشت
كه بارى حكايت كن از سرگذشت
دهانى به خنده چو گُل باز كرد
چو بلبل بهصوتى خوش آغاز كرد
كه بر من نكردند سختى بسى
كه من سخت نگرفتمى با كسى[2]
امام صادق 7 فرمود:
«مسافرت و سير منازل، توشه انسان را تمام، اخلاق را بد و لباس را فرسوده مىكند ...».[3]
در مسافرت نظم زندگى عادى مردم بههم مىخورد
[1] - بحارالانوار، ج 73، ص 266، ح 1.
[2] - بوستان سعدى: باب چهارم، ص 232.
[3] - بحارالانوار، ج 73، ص 277.