خود دور نمى‌كرد.[1]

مرحوم مجلسى رحمه الله نيز در بحارالأنوار نقل مى‌كند:

«رسول خدا 6 هرگاه به مسافرت مى‌رفت، شانه، مسواك و سرمه‌دان با خود برمى‌داشت».[2]

باتوجه به خصوصيات اخلاقىِ رسول خدا 6 مى‌توان از اين احاديث به‌خوبى دريافت كه پيروان آن حضرت، بايد در مسافرت‌ها ابزار و وسايلى كه آنان را در منظم و آراسته بودن و نيز نظم و ترتيب يارى مى‌دهد، همراه بردارند و از نامنظم و آشفته بودن سر و صورت و وضعيت ظاهرى خود اجتناب ورزند.

حماد بن عيسى از امام صادق 7 نقل كرده كه آن حضرت فرمود:

در وصيت لقمان به فرزندش اين چنين آمده است:

«اى پسرم، شمشير و كفش و عمامه و ريسمان و مشك آب و نخ خياطى و سوزن در سفر همراه داشته باش و داروى بيشترى همراه خود بردار تا هم خود و هم همراهانت از آن استفاده كنيد و در هر كارى كه نافرمانى خدا در آن نباشد با همسفرانت موافقت كن».[3]

مرحوم فيض نقل كرده است كه بعضى از متوكلين و

[1] - همان: 73

[2] - بحارالانوار، ج 73، ص 235

[3] - من لا يحضره الفقيه، ج 2، ص 185، ح 834