كوهستان را طى كرده بالا مى‌رود و پس از رسيدن به قله سرازير مى‌شود، هواپيما از باند فرودگاه برمى‌خيزد، اوج مى‌گيرد و با رسيدن به مقصد فاصله خود را با زمين كم كرده، در فرودگاهِ مقصد، به زمين مى‌نشيند، مسافرِ خانه خدا سزاوار است كه در تمامى اين مراحل به‌ياد خدا بوده، زير لب زمزمه عاشقانه با خدا داشته باشد.

رسول خدا 6 هر زمان در مسيرى بالا مى‌رفت «اللَّه اكبر» و آن‌گاه كه فرود مى‌آمد «سبحان‌اللَّه» مى‌گفت.[1]

برخى مناطق در ميان راه، همچون گردنه‌هاى صعب‌العبور و راه‌هاى پرپيچ و خم، خطرناك و ترس آفرين‌اند، امام صادق 7 فرمود:

اگر به جايى رسيدى كه ترسانى اين آيه را بخوان:

«وَ قُلْ رَبِّ أَدْخِلْنِي مُدْخَلَ صِدْقٍ وَ أَخْرِجْنِي مُخْرَجَ صِدْقٍ وَ اجْعَلْ لِي مِنْ لَدُنْكَ سُلْطاناً نَصِيراً».[2]

«پروردگارا! مرا [در هركارى‌] به‌طرز درست داخل كن و به‌طرز درست خارج ساز و از جانب خود براى من تسلّطى يارى‌بخش قرار ده‌ [و پيروزى و يارى عنايت فرما].»

[1] - وسائل‌الشيعه، ج 11، ص 391، ح 15088

[2] - اسراء: 80