به حرم حضرت عسكريين 8 وارد شد، در حالى كه صداها به اذان بلند بود، [و هر كس در گوشه‌اى براى خود اذان مى‌گفت آنگاه ايشان‌] آن‌ها را از آن كار نهى مى‌كرد و اين آيه شريفه را خواند:

ما لَكُمْ لا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقاراً.[1] و[2]

مرحوم محدث نورى در تحيّة الزائر، پس از نقل حديثى‌كه‌مرحوم مجلسى در بحارالانوار آورده، گويد:

مرحوم مجلسى در كتاب «بحار»[3] و «تحفه» از اين آيه و روايت استظهار فرموده كه:

«بلند نمودن آواز درحرم مطهّر نبوى ومشاهد شريفه (صلوات اللَّه عليهم اجمعين) چه در زيارت و چه در غير آن، منهى و مذموم است.»

سپس محدث نورى مى‌گويد:

«و چه نيك فرموده و اين ادبى است خاص، كه در مرحله احترام وتعظيم، رسول خدا 6 و ذريه طاهره‌اش : را به آن امتياز اختصاص داده و پرده ناموس براى تكريم و توقير

[1] - نوح: 13

[2] - ادب الزائر، ص 26

[3] - بحار الانوار، ج 100، ص 125