زندگى جمعى و انس با مردم نيز بهره‌مند شوند.

على بن ابى‌طالب 7 نيز فرمود:

«مَنْ سَمِعَ النِّدَاءَ فَلَمْ يُجِبْهُ مِنْ غَيْرِ عِلَّةٍ فَلا صَلاةَ لَهُ».[1]

ابن عباس گفته است:

«هر كس نداى مؤذن را بشنود و به آن پاسخ ندهد، چيزى را نخواسته و چيزى نيز براى او خواسته نشده است.»

در روايت آمده است كه چون روز قيامت فرا رسد گروهى از مردم به صحنه محشر مى‌آيند، در حالى كه چهره‌هايشان همچون ستاره درخشان است، فرشتگان به آنها مى‌گويند:

شما چه اعمالى داشتيد؟

پاسخ مى‌دهند:

ما هرگاه نداى اذان را مى‌شنيديم، براى گرفتن وضو برمى‌خاستيم و هيچ چيز غير از آن، ما را به خود مشغول نمى‌كرد.

گروهى نيز محشور مى‌شوند در حالى كه چهره‌هاى آنان همچون ماه درخشندگى دارد، اينها نيز در پاسخ به‌

[1] - وسائل الشيعه، ج 8، ص 291، ح 10694.