شناخت دوستان واقعى و آزمودن آن‌ها است.

پيامبر 6 فرمود:

«السَّفَرُ ميزانُ الْقَوْم».[1]

«سفر وسيله سنجش اخلاق مردم است.»

در حكمت‌هاى منسوب به اميرمؤمنان على 7 نيز آمده است:

«السَّفَرُ مِيزانُ الأَخْلاقِ».[2]

امام صادق 7 نيز فرمود:

«هيچ كس را دوست خود مشمار تا آن‌كه او را در سه چيز بيازمايى:

1- او را به خشم آورى و ببينى كه آيا اين خشم او را از حق به باطل مى‌كشاند؟

2- با دينار و درهم (در امور مالى).

3- و زمانى كه با او مسافرت كنى.[3]

هنگام بروز مشكلات و سختى‌ها در سفر، مى‌توان دوست واقعى را شناخت. زمانى كه همه‌چيز خوب و منظم است، ميان دوستان مشكلى بروز نمى‌كند، ليكن اگر دشوارى و سختى پديد آمد و همراه و همسفر، پايدار و مقاوم باقى ماند و دوست خود را تنها نگذاشت، معلوم مى‌شود در دوستى خويش صادق‌

[1] - مكارم‌الاخلاق، ص 240

[2] - شرح ابن ابى‌الحديد، ج 20، ص 294

[3] - المحبة في الكتاب و السنه، ص 99، ح 406