نكردن به ديگران را وسيله دشمنى قرار داده است. به‌خدا قسم اگر شما از من چيزى بخواهيد و آن را به شما ببخشم براى من بهتر از آن است كه از من چيزى طلب نكنيد و من نيز آن را به شما ندهم و درنتيجه مرا دشمن بداريد.

و هرگاه خداوند عزّوجلّ به‌دست من خيرى جارى كند و آن به‌شما برسد، همان مورد پسند و ستايش خدا است.[1]

39- مدارا با بيماران‌

در مسافرت‌ها بسيار پيش مى‌آيد كه يكى از همراهان مبتلا به بيمارى مى‌شود و دوستانش به وى كم‌توجه يا بى‌توجهى مى‌كنند. چه‌بسا مى‌توانند او را همراه خود به زيارت ببرند، ليكن به‌دليل سختى كار، از مسؤوليت‌پذيرى خوددارى مى‌كنند. اين عمل با جوانمردى و اخلاق اسلامى در سفر سازگارى ندارد.

روزى مفضّل بن عُمَر خدمت امام صادق 7 آمد و بر آن حضرت وارد شد، امام از او پرسيدند:

با چه كسى همسفر بودى؟

[1] - امالى طوسى، ص 304