از پدرش امام باقر 7 روايت نموده كه فرمود: اگر مردم خوبى‌هاى مسواك را مى‌دانستند آن را با خود ببستر مى‌بردند.

و اما كيفيت و آداب آن، مستحب است كه با چوب اراك مسواك شود و اگر يافت نشد و يا دست يافتن بآن مشكل بود با چيز ديگر حتى با انگشت، و مستحب است كه هنگام مسواك اين دعا را بخواند:

اللّهمّ ارزقنى حلاوة نعمتك و ارزقنى برد روحك و اطلق لسانى بمناجاتك و قرّبنى منك مجلسا و ارفع ذكرى في الاوّلين اللّهمّ يا خير من سئل و يا اجود من اعطى حوّلنا ممّا تكره الى ما تحبّ و ترضى و ان كانت القلوب قاسية، و ان كانت الاعين جامدة، و إن كنّا ولى بالعذاب فأنت أولى بالمغفرة، اللّهمّ احيني في عافية و امتني في عافية.

و اما اوقات مسواك، آنچه از اخبار و روايات بدست مى‌آيد استحباب مسواك در هر وضوئى و هر نمازى و هنگام خواب در شب و هنگام بر خواستن از خواب و قبل از نماز صبح است و احتمال هم دارد كه اين سه مرتبه مسواك در شب از مسواك هنگام وضو و نماز صبح كفايت كند.

و اما عبرتى كه بايد از اين سنت گرفت در اين زمينه همان روايتى كه در مصباح الشريعة از امام صادق 7 رسيده كفايت مى‌كند: در آنجا حضرت از رسول خدا 6 نقل مى‌فرمايد كه فرمود مسواك تميزكننده دهان، و موجب خشنودى پروردگار است، و آن را از سنت‌هاى مؤكد قرار داده است، و آن‌كس كه در آن بفكر بپردازد منافع ظاهرى و باطنى فراوانى در آن مى‌بيند، پس هم چنانكه آنچه كه از خوردنى و آشاميدنى‌