و سپس دعاى صباح را كه از امير المؤمنين 7 روايت شده بخواند.

همه اين‌ها در باب ادعية و اذكار است.

[در بيان فضيلت تفكر پس از هر نماز]

و افضل از همه اين‌ها تفكر است بخصوص بعد از نماز صبح و مغرب و آن بر چند وجه است، از جمله فكر در محاسبه نفس در مورد تقصيراتى كه در گذشته از او سر زده و مرتب ساختن وظايف روزى كه در ابتداى آن است، و تدبير در دفع آنچه كه او را از ياد خدا بازمى‌دارد، و- مشغله‌هائى كه باعث دورى او از خير و كمال مى‌شود، و احضار نيات صالحه در اعمال و رفتار آن روزش نسبت به خود، و به ديگر مسلمانان، و تفكر در نعمت‌هائى كه خدا به او عنايت نموده تا معرفتش نسبت به آنها افزون، و بر وجود آنها شاكر و سپاسگزار باشد هم چنين مى‌بايست كه در عقوبتهائى كه هر لحظه ممكن است گريبان‌گيرش شود بينديشد تا معرفتش بقدرت خداوند، و ترسش از اينكه موجبات اين عقوبت را خود براى خود فراهم كند زيادتر شود، و بفكر مرگ باشد همان گونه در محلش بتفصيل بيان شده است، يا اينكه در پى معرفت نفس برآيد، و در اسرار هستى و در صفات و اسماء الهى بتفكر و انديشه بپردازد، اگر اهل اين گونه مطالب است، كه تفكر در اين امور شعب زيادى دارد و براى هر شعبه‌اى اهلى مخصوص بآن هست.

در خبر آمده است كه تفكر يك ساعت از عبادت يك سال بهتر است، و در بعضى از روايات از عبادت هفتاد سال بهتر دانسته شده، كه اين اختلاف پاداش احتمال دارد كه از جهت اختلاف انواع تفكر باشد.

اما سر اينكه تفكر بهتر از عمل دانسته شده اينست كه حقيقت تفكر