بر اين مطلب آيات و اخبارى است كه در اين زمينه رسيده است، خداوند در قرآن مى‌فرمايد:

وَماأُمِرُواإِلَّالِيَعْبُدُوااللَّهَمُخْلِصِينَلَهُالدِّينَ‌ (بينه- 5) ترجمه: و امر نشدند مگر به اينكه تنها خدا را پرستش كنند و دين را براى او خالص و پاك گردانند.

و در جاى ديگر مى‌فرمايد:أَلالِلَّهِالدِّينُالْخالِصُ‌ (الزمر- 3) آگاه باشيد كه خدا راست دين خالص و پاك.

و باز مى‌فرمايد:

فَمَنْكانَيَرْجُوالِقاءَرَبِّهِفَلْيَعْمَلْعَمَلًاصالِحاًوَلايُشْرِكْبِعِبادَةِرَبِّهِأَحَداً (كهف- 110) پس آنكه اميدوار به لقاء پروردگارش هست مى‌بايست كه كردارى شايسته داشته باشد و در پرستش پروردگار خويش احدى را شريك نگرداند.

و رسول خدا 6 فرموده است: انما الاعمال بالبينات.

اينست و جز اين نيست كه اعمال بستگى به نيات دارد.

و باز از آن حضرت رسيده كه فرمود: لكل امرئ ما نوى.

براى هركس همانست كه در نيت دارد.

و باز مى‌فرمايد: كه هركس كه هجرتش بسوى خدا و رسول خدا باشد پس هجرتش در واقع بسوى خدا و رسول او است و آن‌كس كه هجرتش بسوى دنيائى است كه بآن برسد و يا زنى است كه به ازدواج با او دست يابد پس هجرتش بسوى همان چيزى است كه به نيت آن هجرت نموده است.