فصل در بيان آياتى كه گوياى اين حقيقت است كه مقصود از نماز تنها اعمال ظاهرى آن نيست‌

در اين مورد آيات زيادى در قرآن كريم آمده است كه از آن جمله ما آيات زير را براى نمونه بيان مى‌داريم:

فَوَيْلٌلِلْمُصَلِّينَ. الَّذِينَهُمْعَنْصَلاتِهِمْساهُونَ. (س 107- 4) ترجمه: واى بر نمازگزارانى كه از نماز خود غافل هستند، و نماز را با غفلت انجام مى‌دهند.

كه اين آيه با اينكه آنها را از نمازگزاران مى‌شمارد ولى بخاطر غفلتشان از نماز آنها را مذمت مى‌كند.

و در جاى ديگر در وصف مؤمنين مى‌فرمايد:

الَّذِينَهُمْفِيصَلاتِهِمْخاشِعُونَ. (س 23- 2) ترجمه: كسانى كه در نمازشان خاشع هستند.

و در جاى ديگر مى‌فرمايد:

أَقِمِالصَّلاةَلِذِكْرِي. (20- 14) ترجمه: نماز را بخاطر ياد و يادآورى من بپاى‌دار.

و در جاى ديگر مى‌فرمايد: