و اما حدود نماز: شيخ صدوق در كتاب عيون، و كتاب علل- الشرائع باسناد خود از زكريا ابن آدم از على ابن موسى الرضا 7 روايت نموده كه آن حضرت فرمود: براى نماز چهار هزار باب است.

و ابن شهرآشوب صاحب كتاب مناقب، از حماد ابن عيسى از امام صادق 7 روايت نموده كه آن حضرت فرمود: براى نماز چهار هزار حد است. و در روايتى ديگر چهار هزار باب.

مى‌گويم شهيد رحمة اللّه عليه واجبات نماز را كه هزار مسئله است در كتابى جمع نموده و آن را «الفيه» ناميده و مستحبات نماز را كه سه هزار تا است در كتاب ديگرى گرد آورده و آن را «نفليه» ناميده است.

مى‌گويم ممكن است مراد از «ابواب» درب‌هاى آسمان باشد كه نماز و روح متصل از آنها عروج مى‌كند و بالا مى‌رود و يا اينكه مقصود ابواب فضل و فيض الهى باشد، و مقصود از حدود، مسائل متعلق به اجزاء نماز و شرايط آن از نظر صحت و كمال و اسباب ارتباط معنوى بين نماز و جناب قدس بارى‌تعالى و يا وسيله ارتباط نمازگزار در هنگام نماز با خدا باشد.

و اما اينكه آدمى را از فحشاء و منكرات بازمى‌دارد براى دلالت بر اين امر همان آيه شريفه كافى است كه مى‌فرمايد:

إِنَّالصَّلاةَتَنْهى‌عَنِالْفَحْشاءِوَالْمُنْكَرِ.

بدرستى كه نماز آدمى را از فحشاء و اعمال زشت بازمى‌دارد.

و اما آن نمازى كه انسان را از فحشاء بازندارد از رسول خدا 6 رسيده كه آن حضرت فرمود: هركس كه نمازش او را از فحشاء و منكر بازندارد آن نماز جز دور ساختن او از خدا، برايش ثمره ديگرى نخواهد