قدر و منزلت والاى او را مى‌شناسد، بگويد: «به ياد من باش، تا من نيز به ياد تو باشم.» و او همان گونه كه در محضر خداوند- جلّ جلاله- است، در حضور آن پادشاه باشد، مسلّما در دوام ياد او مى‌كوشد، تا مولايش به ياد او بوده، و در دنيا و آخرت او را به ياد خود مشرّف سازد. آيا به معناى گفته شاعر توجّه نمى‌كنى آنجا كه در باره معشوقه فانى خويش مى‌گويد:

- عاشق دوست دارد كه شب را با مريضى سپرى نمايد، تا شايد وقتى معشوقه‌اش خبر او را شنيد، شكوه و گله‌اى به سوى او بفرستد.

او در جستجوى بلندپايگى و شرافت، به سوى نيكى حركت مى‌كند، تا خلق و خوى پاكيزه و فضايلش روزى در نزد «سلمى» ذكر شود.

از اين رو بندگان عارف و مؤدّب و فرهيخته همواره مى‌كوشند كه بسيار به ياد مولاى خويش كه پيوسته آنان را مى‌بيند باشند، تا او نيز از ايشان ياد كند؛ و يا به فضل و كرم خويش از آنان خشنود گردد، و يا آنان را خشنود سازد.

فوائد مواظبت بر مناجات از راه نقل‌

از جمله فوائد محافظت بر مناجات با پروردگار از راه روايات كه من يافته‌ام، چندين فائده بزرگ و آرزو كردنى است: 1- ملهم شدن به دعا، نشانه كوتاهى بلا و گرفتارى است.

چنان كه در روايت آمده كه امام صادق 7 فرمود: آيا مى‌دانيد كدام بلا طولانى و كداميك كوتاه است؟ راوى مى‌گويد عرض كرديم: خير. حضرت فرمود: «هر گاه به شما، و يا به يكى از شما،[1] الهام شد كه دعا كند، پس بداند كه آن بلا كوتاه خواهد بود.»

[1] ترديد از راوى است.