سزاوارترند كه فضايل از او درخواست شود؟ آيا خداوند- جلّ جلاله- يا عبد اللَّه بن جذعان؟ آنجا كه اميّة بن ابى الصّلت او را ستود و گفت:

- آيا حاجتم را ذكر كنم، يا شرم و حياى تو از بر آورده نكردن خواسته‌ام براى من كافى است؟ زيرا شرم، و حيا، سرشت و خوى توست.

اگر روزى، كسى ثناى تو را گويد، كسى كه مدح و ثنا متوجّه اوست (يعنى خود تو) براى او كافى خواهد بود.

بدين ترتيب و طبق معناى اين شعر: مدح و ثناگويى ممدوح، در بر آورده شدن حوايج ستايشگر كفايت مى‌كند، از اين رو خداوند- جلّ جلاله- به خاطر كمال بخشش و رحمتش به بر آورده كردن حوايج شايسته‌تر است.

عواقب سوء غفلت در حال دعا

بنا بر اين هر گاه ديدى، قلب و عقل و نفس تو هنگام تضرّع به اين اوصاف متّصف است، بدان كه در محضر وجود و جود خداوند قرار گرفته‌اى، و چه عنايتها، و كليد سعادتمنديها و زود مستجاب شدن دعا كه نصيبت گشته است! ولى اگر ديدى قلبت به غفلت، و عقلت به فراموشى گرفتار است، و به جاى اشتغال به خداوند- جلّ جلاله- امور ديگر تو را به خود سرگرم نموده، و در حال دعا به يقين احساس مى‌كنى كه گويى در محضر هيچ كس نيستى، و در پيشگاه خداوند بلند پايه و خداوندگار عالميان قرار ندارى، و خاكسارى عبوديّت و بندگى بر چهره‌ات نمايان نيست، و هيچ خوف و هراسى از هيبت و شكوه بزرگ خدا ندارى، و حدّاقل حالت جنايت پيشگان و بزهكاران نافرمان را نيز كه هنگام ديدن مولايشان لرزه به اندامشان مى‌افتد، ندارى؛ مسلّما بدان كه به واسطه گناهانت از خداوندى كه به همه نهانيها آگاه است، محجوب گرديده، و به خاطر عيبها و كاستيهايت از آن مقام دوست داشتنى بر كنار گشته، و به جهت ويران نمودن قلبت از رسيدن به‌