1- در باره عملى كه آن بنده در پايان اعمال در هنگام خوابيدن انجام
مىدهد، يعنى تسبيح حضرت زهرا، فاطمه- عليها أفضل السّلام- در روايت آمده كه امام
صادق 7 فرمود: «وقتى به رختخواب مىرويد، يك فرشته بزرگوار و يك شيطان
ناپاك و سركش و شرورى با شتاب به سويتان مىآيند، فرشته مىگويد: روز خويش را با
عمل خير ختم كن، و شب خود را با عمل خوب آغاز نما، و شيطان مىگويد:
روز خود را با گناه ختم كن، و شب خود را با گناه آغاز كن.» و افزود:
«اگر شخص از فرشته بزرگوار اطاعت كند و روز خود را با ياد خدا به پايان برد و وقتى
وارد جايى كه مىخواهد بخوابد شد، شب خود را با ياد خدا آغاز نمايد و سى و چهار
بار تكبير، و سى و سه بار تسبيح، و سى و سه بار حمد خدا را بگويد، فرشته، شيطان را
از او دور مىراند، و شيطان دور مىشود، و تا هنگام بيدار شدن از خواب آن فرشته از
او نگاهدارى مىكند.
و وقتى بيدار شد، شيطان با شتاب به پيش آمده و مشابه سخنى را كه پيش
از خواب به وى گفت مىگويد، و فرشته نيز مانند همان سخنى كه پيش از خوابيدن به وى
گفت مىگويد، اگر بنده به همان صورتى كه نخست خدا را ياد كرد، خداوند- عزّ و جلّ-
را ياد كند، فرشته، شيطان را از او دور مىراند، و شيطان بدور مىرود، و خداوند-
عزّ و جلّ- در برابر اين عمل، عبادت يك شب را براى او مىنويسد.» همچنين از حضرت
علىّ بن محمّد امام هادى عليهما السّلام در باره آنچه كه اهل بيت عليهم السّلام
هنگام خوابيدن انجام مىدهند، آمده است: «ما اهل بيت در هنگام خوابيدن ده كار را
پيوسته انجام مىدهيم: طهارت، و گذاشتن دست راست زير سر، و سى و سه بار تسبيح خدا،
و سى و سه بار حمد، و سى و چهار بار تكبير گفتن، و رو به سوى قبله مىخوابيم، و
فاتحة الكتاب، و آية الكرسى، و آيه شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ
لا إِلهَ إِلَّا هُوَ تا آخرش را قرائت مىكنيم. هر كس اين
كارها را انجام دهد، حظّ و بهره آن شب را برگرفته است.» حديث فوق به همين صورت به
دست ما آمده كه راوى ابتدا ده خصلت را ذكر نموده، ولى در تفصيل نه خصلت را بر
شمرده است. گويا در اجمال و يا تفصيل سهو نموده است. و ظاهرا اشتباه در تفصيل است،
زيرا اعمال ائمّه عليهم السّلام در وقت خوابيدن