- خداوندا، به حقّ محمد و آل محمّد (عليه و عليهم السّلام) از تو درخواست مى‌نمايم كه بر محمّد و آل محمّد درود فرستى، و از تو مسألت دارم كه در ديده‌ام نور، و در دينم بصيرت و روشندلى، و در قلبم يقين، و در عملم اخلاص، و در نفسم سلامتى، و در روزى‌ام وسعت قرار دهى، و سپاسگزارى به درگاهت را تا زمانى كه مرا زنده و پاينده داشته‌اى همواره ارزانى‌ام دارى.

فاصله بين نماز مغرب و عشا، وقت مخصوص مناجات با خدا

اينك مى‌گويم: پيش از خواندن نافله‌هاى نماز مغرب، تعقيب نماز مغرب را طول نده، زيرا برترين وقت انجام نافله‌هاى نماز مغرب تا پيش از برطرف شدن سرخى آفتاب از افقگاه غروب آفتاب مى‌باشد. و گروهى از عارفان در بين نماز مغرب و عشا با غير خدا- جلّ جلاله- سخن نمى‌گفتند، زيرا آن وقت، وقت مختصّ به مناجات با خداوند علّام الغيوب و وقت كاميابى و برآورده شدن حوايج است، بلكه اگر نمازگزار بيم آن را داشته باشد كه به خاطر مشغول شدن به خواندن اين دعاها، سرخى آفتاب پيش از خواندن نافله مغرب از افق مغرب برطرف شود، دعاهاى وقت‌گير را به بعد از نافله‌هاى مغرب به تأخير اندازد، كه بنا بر برخى از روايات تأخير آن فضيلت دارد و مستحبّ است.

اگر ترك سخن گفتن با غير خدا- جلّ جلاله- تا خواندن نماز واجب عشا براى او مقدور نبود، بكوشد كه با غير خداوند- جلّ جلاله- سخن نگويد تا اينكه لا اقل چهار ركعت نافله مغرب را بخواند، زيرا در روايت آمده كه امام صادق 7 فرمود: «هر كس نماز مغرب را بخواند و بعد تعقيب آن را بجا آورد و سخن نگويد تا اينكه دو ركعت نماز نافله را بخواند، آن دو ركعت در عليّين براى او نوشته مى‌شوند، و اگر چهار ركعت بخواند، يك حجّ و عمره نيكو براى او نوشته مى‌شود.»