جاى ديگر برود، حاجتش بر آورده مى‌شود.»

آخرين دعا در تعقيب نماز

27- از تعقيبات مهمّ خواندن دعايى كه است كه در پايان تعقيبات و دعاهاى بعد از نماز خوانده مى‌شود. در روايت آمده: لازم است اين دعا در آخر دعاها خوانده شود:

«اللّهمّ، إنّى وجّهت وجهى إليك، و أقبلت بدعائى عليك، راجيا إجابتك، طامعا في مغفرتك، طالبا ما وأيت به على نفسك، مستنجزا [يا: متنجّزا] وعدك، إذ تقول: ادْعُونِي، أَسْتَجِبْ لَكُمْ‌[1]، فصلّ على محمّد و آله، و أقبل إلىّ بوجهك، و اغفر لي، و ارحمنى، و استجب دعائى، يا إله العالمين.»

- خداوندا، براستى كه روى و تمام وجودم را به سوى تو نمودم، و با دعا كردنم بر تو روى آوردم، در حالى كه اميد به اجابت، و طمع در آمرزشت داشته، و آنچه را خود بر خودت روا دانسته و وعده داده‌اى، درخواست نموده، و وفاى به وعده‌ات را جويايم.

زيرا خود فرمودى: «مرا بخوانيد، تا دعاى شما را اجابت نمايم.» پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست، و با رويت [اسماء و صفات‌] بر من روى آور، و مرا بيامرز و مورد رحمت خويش قرار ده، و دعايم را مستجاب گردان. اى معبود عالميان.

سجده شكر، و آداب ظاهرى و معنوى آن‌

28- وقتى از خواندن اين دعاها فراغت پيدا كردى، مانند كسى كه آگاهانه سجده مى‌كند، و با خضوع و سجده خواهان قرب به خداوندگار و معبودش مى‌باشد، سجده شكر بجا آور، بسان بنده حقير [و نيازمند] ى كه مى‌خواهد به محضر قرب مولاى عظيم و بزرگ خويش وارد شود، خود را آماده و مهيّا نما؛ و حدّ اقل حضور قلب داشته باش و خواطر خود را جمع كن؛ زيرا اگر سجده را با حالت غفلت بجا آورى، مانند كسى خواهى بود كه به هلاكت گرفتار شده، و يا خود را به خطر انداخته است.

[1] غافر( 4): 60.