اين سخت‌تر؟ به خدا سوگند، شما برخى از همسايگان و يارانتان را مى‌شناسيد كه اگر براى شما نماز مى‌خواندند، به خاطر سبك شمردن، آن را نمى‌پذيرفتيد، براستى كه خداوند- عزّ و جلّ- جز عمل نيكو را نمى‌پذيرد، پس چگونه چيزى را كه سبك و كوچك شمرده شده قبول مى‌كند؟»

ثمره نماز با حضور قلب‌

هنگامى كه بنده از اين خطرها ايمن، و واقعا عبد و تسليم خداوند گرديد و به او ايمان آورد، و قلب و باطنش پاك و سالم گرديد، و توجّه كرد كه در پيشگاه خداوندى قرار دارد كه سرافراز، بزرگ، چيره، توانا و جبّار است، و با مرحمتها و بزرگ منشيها و نيكيهايش او را شرمنده نموده، نزديك است كه حالش در نماز به همان صورتى گردد كه روايت شده امام باقر 7 به نقل از رسول خدا 6 فرمود:

«هنگامى كه بنده مؤمن براى انجام نماز بپا مى‌خيزد، خداوند به سوى او نظر رحمت مى‌كند (يا خداوند به او توجّه مى‌نمايد) تا اينكه نماز را به پايان ببرد، و رحمت از بالاى سرش تا كرانه آسمان بر او سايه مى‌افكند، و فرشتگان از گرداگرد- [يا از بالاى سر] او تا كرانه آسمان او را در برمى‌گيرند، و خداوند فرشته‌اى را بر او مى‌گمارد كه روى سرش بايستاد و بگويد: اى نمازگزار، اگر مى‌دانستى كه چه كسى به تو مى‌نگرد و با چه كسى مناجات مى‌كنى، هرگز روى خود را بر نمى‌گرداندى، و هيچ گاه از جايت تكان نمى‌خوردى.»

حالات معصومين عليهم السّلام در شروع نماز

اينك بعد از ذكر امورى كه اراده نموده بوديم پيش از وارد شدن در نماز ياد آور شويم، مى‌گوييم: بنده بايد با حالت احساس بندگى و خاكسارى و ذلّتى كه جنايتكاران به خاطر جنايتشان دارند، همانند مقتدايان خود و اهل نجات رو به قبله بايستد، چنان كه در روايت آمده كه: «وقتى پيامبر اكرم 6 به نماز مى‌ايستاد، به خاطر ترس از خداوند متعال رنگ چهره‌اش دگرگون مى‌شد، و از سينه مباركش‌