فصل نوزدهم آداب و اسرار نماز ظهر و تعقيبات آن‌

نماز، فرو نشاننده آتشهاى وجودى انسان‌

هنگامى كه بنده اقامه و دعاى بعد از آن را به پايان رساند، و به صورتى كه نگاشتيم با قلب و قالب و دل و تن، همانند ايستادن بنده در پيشگاه مولايش كه او را مى‌بيند، در پيشگاه خداوند- جلّ جلاله- قرار گرفت، شايسته است افزون بر آنچه كه پيشتر ذكر نموديم، توجّه داشته باشد كه به وسيله اين نماز مى‌تواند آتشهايى را كه بر خرمن قلب و هر چه كه در دنيا و آخرت مالك آن است زده، خاموش سازد، و در نتيجه در اهتمام به نماز كاملترين توفيق را داشته باشد، به گونه‌اى كه اگر مثلا خانه او يا كالايش در دنيا آتش مى‌گرفت، و فرزندان يا عيالش را كه در نزد او عزيز و ارجمند هستند مى‌سوختند، و نزديك بود كه آتش به تن او برسد، چنين مى‌كرد.

در روايت آمده كه پيامبر اكرم 6 فرمود: «وقت هر نماز كه فرا مى‌رسد، فرشته‌اى در پيشاپيش مردم ندا مى‌دهد: بپا خيزيد به سوى خاموش كردن آتشهايى [گناهانى‌] كه بر پشتتان شعله‌ور نموده‌ايد، و آنها را با نماز خواندن خاموش كنيد.» و نيز از طريق امام صادق 7 نقل شده كه رسول خدا 6 فرمود: «وقت هيچ نمازى فرا نمى‌رسد، مگر اينكه مناديى [يا فرشته‌اى‌] در پيشگاه خدا ندا مى‌كند: اى مردم، بپاخيزيد به سوى خاموش كردن آتشهايى كه بر پشت خويش شعله‌ور ساخته‌ايد، و آنها را با نمازتان فرو نشانيد.» از طريق اهل تسنّن، نيز به نقل از عبد اللَّه بن مسعود آمده كه پيامبر اكرم 6‌