ملكوت اعلى كه بنا بر تعبير امير المؤمنين- صلوات اللَّه عليه- «با تن خويش با دنيا مصاحبت دارند، ولى روحشان به محلّ اعلى آويخته است.»[1] در اين چند سطر خلاصه مى‌شود؟

آرى، در پشت اين همه تكاپو، دلدادگى و شيفتگى و اسرارى ديگر نهفته است كه پاره‌اى از آن در كلام و نوشتار بزرگان و برجستگان نمايان است:

سيّد بن طاوس از ديدگاه بزرگان‌

1- علّامه حلّى در كتاب «منهاج الصلاة» در مبحث استخاره مى‌نگارد: «سيّد سند سعيد، رضي الدين علىّ بن موسى بن طاوس عابدترين شخصيّت اهل روزگار خويش بوده است.»[2] 2- شيخ حرّ عاملى، صاحب وسائل الشّيعه در «تذكرة المتبحرّين» مى‌نويسد:

«علّامه حلّى فرموده است: رضي الدين علىّ، صاحب كرامات بوده است، كه برخى از آنها را خود وى، و پاره‌اى ديگر را پدرم براى من نقل كرده است.»[3] و نيز در جاى ديگر گفته است: «سيّد رضي الدين، زاهدترين شخصيت روزگار خود بوده است.»[4] 3- هم او در «امل الامل» مى‌نگارد: «حال وى در علم، فضل، زهد، عبادت،

[1] نهج البلاغه، حكمت 147.

[2] مستدرك الوسائل( الخاتمة)، ج 2، ص 469.

[3] خاتمه مستدرك الوسائل، ج 2، ص 446.

[4] خاتمه مستدرك الوسائل، ج 2، ص 446.