مى‌دارد كه هر كدام از آنان يك جامه و حلّه‌[1] دارد، و تا روزى كه در صور قيامت دميده مى‌شود تنگى و فشار قبر او را به وسعت مبدّل مى‌كند، و به شماره هر چيز كه آفتاب بر آن مى‌تابد به نمازگزار كار نيك عطا شده، و مقامش چهل درجه بالا برده مى‌شود.»

با وفا بودن‌[2] نسبت به اموات‌

نسبت به مردگان با وفا باش، و حال كه رشته اميدوارى ميان تو و آنان گسسته است، نسبت به آنان كوتاهى مكن، و به ياد آور كه خداوند سبحان- جلّ جلاله- در برابر اين وفادارى، چندين برابر آنچه را كه آرزو دارى، و چندين برابر اخوّتى كه ميان تو و زندگان است، عطا مى‌فرمايد. و اگر با اين وجود باز نسبت به بذل و بخشش خداوند بى‌اعتنايى كنى، اين نشانگر آن است كه شايد اصلا گفتار و وعده الهى را تصديق ننموده‌اى.

نماز هديه به اموات‌

اگر كسى خواست، دو ركعت نماز بخواند و ثواب آن را به اهل قبور مؤمن آن قبرستان هديه نمايد، زيرا مالك بن دينار مى‌گويد گفت: شب جمعه‌اى بر گورستانى وارد شدم و ناگهان نور درخشانى را ديدم. از روى تعجّب گفتم: لا إله إلّا اللَّه، گويى خداوند- عزّ و جلّ- اهل اين گورستان را آمرزيده است. ناگهان شنيدم كه هاتفى از دور ندا مى‌كند و مى‌گويد: اى مالك بن دينار، اين هديه مؤمنان به اهل قبور و برادران ايمانى‌شان مى‌باشد. گفتم: سوگند به خدايى كه تو را به زبان آورد، از تو مى‌خواهم كه به من بگويى آن هديّه چيست؟ گفت: مؤمنى در اين شب برخاست و

[1] حلّه: لباس نو و دو تكّه كه تمام بدن را بپوشاند.

[2] مقصود از باوفا بودن نسبت به اموات، انجام هر گونه عملى است كه به حال مردگان سودمند است، و هر گونه عمل خير اعم از انجام اعمال عبادى( نماز، روزه ...) و غيره و اهداى ثواب آن به مردگان را شامل مى‌شود. و ذكر نماز مخصوص در ادامه اين بخش از مصاديق آن به شمار مى‌رود.