زندگى و دهشت زدگى از مقابله با مصائب اختيارى، كه نمودارى از عدم اتكاى به نفس است موجب دورى و فراموشى از خدا نيز مى‌گردد.[1]

امام راحل قدس سره نيز، مديران و مسؤولان نظام اسلامى را به اين دو خصلت ارزنده سفارش كرده، مى‌فرمايد:

شما دو جهت را در نظر بگيريد ... يكى اعتماد به خداى تبارك و تعالى، كه وقتى كه براى او بخواهيد كار بكنيد، به شما كمك مى‌كند، راه را براى شما باز مى‌كند، در هر رشته كه هستيد راه‌هاى هدايت را به شما الهام مى‌كند، و يكى اتكال به نفس، اعتماد به خودتان، شما خودتان جوان‌هايى هستيد كه مى‌توانيد همه كارها را انجام بدهيد؛ مخترعين ما مى‌توانند در سطح بالا اختراع كنند، مبتكرين ما مى‌توانند در سطح بالا ابتكار كنند، به شرط اين‌كه اعتماد به نفس خودشان داشته باشند و معتقد بشوند به اين‌كه «مى‌توانيم».[2]

همراه شدن «اعتماد به نفس» با «توكل بر خدا»، اكسير گرانبهايى مى‌شود كه مدير مسلمان را در بسيارى از صحنه‌ها به پيروزى كامل مى‌رساند و پشتوانه دائمى مديريتى او مى‌شود.

زمينه‌ها

عوامل گوناگونى سبب پيدايش روحيه كارساز «اعتماد به نفس» مى‌شود كه برخى از آن‌ها را به اختصار ذكر مى‌كنيم.

1- ترسيم اهداف و برنامه‌ريزى دقيق‌

مدير شايسته، با ترسيم اهداف كوتاه و بلند مدت حيطه مديريتى خويش، اميد به آينده، استوارى و اعتماد به نفس خود و همكارانش را تقويت مى‌كند. اين آرمان‌خواهى و تعيين هدف عالى را در نامه امير مؤمنان 7 به خوبى مشاهده مى‌كنيم. عقيل، برادر امام، نامه‌اى به آن حضرت مى‌نويسد و پرسش‌هايى را مطرح مى‌كند، از جمله نظرش را

[1] - گفتارى در باب صبر، آيةالله خامنه‌اى، ص 107

[2] - صحيفه نور، ج 18، ص 146