آزمندى وتوقّع داشتن دراموال مردم از فرومايگى و صفات نكوهيده اخلاقى
هستندكه دراسلام بشدت موردنكوهش قرار گرفتهاند.
عدم اعتماد به خداوند، و اين كه روزى رسان واقعى اوست و همچنين علاقه
زياد و هدف انگاشتن دنيا باعث مىشود كه انسان هر چه بيشتر حرص بورزد و درمال
ديگران طمع كند.
حرص و طمع داراى آثار فراوانى است كه مىتوان، از خوارى و گرفتارى،
عدم آسايش، چپاول مال محرومان (حرام خوارى)، سختى مرگ و سختى حساب نام برد.