و نيز مى‌فرمايد:

«لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ ...»[1]

هرگز به حقيقت نيكوكاى نمى رسيد تا اينكه ازآنچه دوست داريد، انفاق كنيد.

آفتهاى انفاق‌

آفتهايى انفاق را تهديد مى‌كند كه بايد ازآنها جلوگيرى شود وگرنه انفاق را بى ارزش مى‌كند واثرش رانابود مى‌سازد. اينك به برخى از آنها اشاره مى‌كنيم:

الف- منّت واذّيت‌

اگر انفاق موجب آزار و رنجش نيازمندان شود، شخصيت آنان خرد شده وسرمايه‌هاى روانى واجتماعى آنان را از بين مى‌برد از اين رو، قرآن كريم به پيروانش دستور مى‌دهد:

«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذى‌ ...»[2]

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، بخششهاى خود را بامنّت وآزار باطل نسازيد.

على 7 مى‌فرمايد:

«آفَةُ السَّخاءِ الْمَنُّ»[3] منّت گذاشتن، آفت سخاوت است.

و همچنين مى‌فرمايد:

«أَلْمَنُّ يُفْسِدُ الْأِحْسانَ»[4] منّت گذاشتن احسان را فاسد مى‌كند.

[1] - آل عمران، آيه 92.

[2] - بقره، آيه 264.

[3] - شرح غررالحكم، ج 3، ص 99.

[4] - همان مدرك، ج 1، ص 199.