توصيه ائمّه : به مواسات‌

در روايات بسيارى نقل شده است كه ائمّه عليهم‌السّلام، پيروان خويش را به مواسات سفارش مى‌نموده‌اند و كسانى راكه داراى چنين رفتارى نبودند، شيعه خود نمى‌دانستند. درواقع، كمال تشيّع را به اين مى‌دانستند كه مؤمنان باهم به مواسات رفتاركنند.

دراينجا به برخى از آن روايات، اشاره مى‌شود:

يكى از روات به نام ابو اسماعيل مى‌گويد به امام باقر 7، عرض كردم فدايت شوم، شيعيان نزد ما بسيارند. حضرت فرمود:

«فَهَلْ يَعْطِفُ الْغَنِىُّ عَلَى الْفَقيرِ وَهَلْ يَتَجاوَزُ الْمُحْسِنُ عَنِ الْمُسيى‌ءِ وَيَتَواسَونَ؟

فَقُلْتُ: لا. فَقالَ: لَيْسَ هؤُلاءِ شيعَةً، الشّيعَةُ مَنْ يَفْعَلُ هذا»[1]

آيا ثروتمند بر فقير، محبّت و توجه مى‌كند وآيانيكوكار از بدكار مى‌گذرد و با يكديگر مواسات دارند؟ گفتم: خير. فرمود: آنها شيعه نيستند. شيعه كسى است كه اين گونه عمل كند.

در روايت ديگرى ازامام موسى بن جعفر7 نقل شده كه فرمود:

«يا عاصِمُ! كَيْفَ انْتُمْ فِى التَّواصُلِ وَالتَّواسى‌؟ قُلْتُ: عَلى افْضَلِ ما كانَ عَلَيْهِ احَدٌ.

قالَ: ايَأْتى‌ احَدُكُمْ الى دُكَّانِ اخيهِ اوْ مَنْزِلِهِ عِنْدَ الضَّائِقَةِ فَيَسْتَخْرِجُ كيسَهُ وَ يَأْخُذُ ما يَحْتاجُ الَيْهِ فَلا يُنْكَرُ عَلَيْهِ؟ قالَ: لا. قالَ: فَلَسْتُمْ عَلى ما احِبُّ فِى التَّواصُلِ»[2]

اى عاصم! شما در رسيدگى به يكديگر ورعايت مواسات با هم چگونه‌ايد؟ گفتم: بر بهترين وجهى كه كسى برآن مى‌باشد. فرمود: آيا اينطور هست كه يكى از شما در تنگدستى به مغازه يا منزل برادرش برود و كيسه او را درآورد و آن مقدار كه نياز دارد، بردارد و كسى براو ايراد نگيرد؟ گفتم: خير. فرمود: پس در مواصلت با هم آن گونه نيستيد كه دوست مى‌دارم.

[1] - بحارالانوار، ج 74، ص 254.

[2] - همان مدرك، ص 232.