«يَكْفيكَ مِنَ الْحاسِدِ انَّهُ يَغُمُّ فى‌ وَقْتِ سُرُورِكَ»[1]

براى شناخت حسود، همين بس كه هنگام شادمانى تو، ناراحت مى‌شود.

6- دشمنى با نعمتهاى الهى:

رسول گرامى اسلام صلّى الله عليه و آله فرمود:

«انَّ لِنِعَمِ اللَّهِ اعْداءً قيلَ وَما اعْداءُ نِعَمِ اللَّهِ يا رَسُولَ اللَّهِ؟ قالَ: الَّذينَ يَحْسُدُونَ ما اتيُهمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ»[2]

همانا براى نعمتهاى الهى دشمنانى است. پرسيدند: دشمنان نعمتهاى خدا چيست اى پيامبر خدا؟ فرمود: كسانى كه نسبت به فضل خدا بر مردم رشك مى‌ورزند.

[1] - سفينة البحار، ج 1، ص 251

[2] - بحارالانوار، ج 73، ص 255