بلاهايى كه روز قيامت، هنگام خارج شدن از
قبر، به او مىرسد عبارتند از:
1- خداوند، فرشتهاى را مأمور مىكند، تا او را بر روى صورتش بر زمين
بكشاند درحالى كه ديگران او را مىبينند.
2- به سختى و شدت محاسبه مىشود.
3- خداوند بر او نظر (رحمت) نمىكند و پاكيزهاش نمىگرداند و برايش
عذابى دردناك خواهد بود.[1]
پس از وفات امام صادق عليهالسلام، ابوبصير آمد، تا به ام حميده
تسليتى عرض كند.
ام حميده گريست. ابوبصير هم گريست. بعد ام حميده به ابوبصير گفت:
ابوبصير! نبودى و لحظه آخر امام را نديدى، جريان عجيبى رخ داد. امام
درحالتى فرو رفت و بعد چشمهايش را باز كرده، فرمود: تمام خويشان نزديك مرا خبر
كنيد بيايند و بالاى سر من حاضر شوند. ما نيز همه را دعوت كرديم. وقتى همه جمع
شدند. امام در لحظات آخر عمرش، چشم باز كرده، به جمعيت رو كرد و فرمود:
«انَّ شَفاعَتَنا لا تَنالُ مُسْتَخِفّاً بِالصَّلاةِ»[2]
شفاعت ما به كسى كه نماز را سبك بشمارد نخواهد رسيد.