درس سوّم: حُسن خُلق‌

از آنجا كه مراد از اخلاق، مجموع ملكات و خصلتهاى باطنى است و ملكات اخلاقى نيز ممكن است، صفاتى نيك يا بد باشند، اخلاق، به تمام خصلتهاى باطنى اطلاق مى‌گردد. بنابراين، خلقهاى نفسانى دو گونه است:

1- خُلق حَسَن: يعنى خوى و طبع نيك، خُلق خوش.

2- خُلق سَيِّى‌ءْ و زشت: آن حالت نفسانى كه شخص را بر اعمال ناشايست وادار مى‌كند، خلق سَيِّى‌ء ناميده مى‌شود در اين باره پس از بيان «حسن خلق» و فضايل اخلاقى، به تفصيل، توضيح خواهيم داد.

اهميت حُسن خلق‌

قرآن كريم كه كتاب انسان سازى است و براى رشد، ترقى و تربيت انسان نازل شده است، تزكيه را يكى از اهداف بعثت پيامبر، شمرده، مى‌فرمايد: