وكمالات معنوى انسان است. اهميّت اين موضوع را در سفارشهاى مكرّر خداوند به رسول گرامى‌اش در مى‌يابيم كه در موارد مختلفى آن حضرت را به صبر و پايدارى امر كرده است:

«فَاصْبِرْ كَما صَبَرَ أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ»[1]

(اى رسول ما) توهم مانند پيامبران اولواالعزم صبور باش.

«فَاصْبِرْ صَبْراً جَمِيلًا»[2]

(اى رسول ما) صبرى نيكو پيش گير.

در آيات فراوانى، صبر و پايدارى مورد تشويق قرار گرفته، صابران به عنوان محبوب خداوند معرفى شده‌اند و نتايج شگفت آور صبرشان بيان شده است. چنان كه مى‌فرمايد:

«وَ لَنَجْزِيَنَّ الَّذِينَ صَبَرُوا أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما كانُوا يَعْمَلُونَ»[3]

كسانى را كه صبر كردند پاداش نيكوتراز آنچه انجام داده‌اند، مى‌دهيم.

«وَ اللَّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ»[4]

خداوند صابران را دوست دارد.

صبر درميدان نبرد

يكى از موارد مهمّ صبر وپايدارى، صبر در برابر دشمن و در ميدان نبرد است.

[1] - احقاف، آيه 35

[2] - معارج، آيه 5

[3] - نحل، آيه 96

[4] - آل عمران، آيه 146