گويند شخصى رياكار، شبى براى عبادت به مسجد رفت، نيمه شب صدايى شنيد. به تصوّر اينكه انسانى وارد مسجد شده و عبادت و اطاعت او را نظاره مى‌كند، عبادت خود را با سوز و گداز بيشترى ادامه داد. بامداد كه هوا روشن شد، ديد براى سگى خودنمايى كرده است كه از ترس سرما وارد مسجد شده و در گوشه‌اى خزيده است. در اين هنگام، عرق شرم بر پيشانى‌اش نشسته، خود را ملامت كرد كه چگونه شبى را تاصبح، براى جلب نظر يك سگ، به عبادت پرداخته است؟![1]

پيامدهاى ريا

ريا و خودنمايى پيامدهاى نامطلوبى براى انسان دارد كه به بعضى از آنها اشاره مى‌كنيم:

الف- پذيرفته نشدن عمل:

پيامبر اكرم (ص) فرمود:

«انَّ اللَّهَ لا يَقْبَلُ عَمَلًا فيهِ مِثْقالُ ذَرَّةٍ مِنْ رِئاءٍ»[2]

خداوند عملى را كه هم وزن ذره‌اى ريا، درآن باشد، نمى‌پذيرد.

ب- واگذارى به ديگران:

امام صادق عليه‌السلام فرمود:

«ايَّاكَ وَالرِّياءَ فَانَّهُ مَنْ عَمِلَ لِغَيْرِاللَّهِ وَكَّلَهُ اللَّهُ الى مَنْ عَمِلَ لَهُ»[3]

از ريا بپرهيز؛ زيرا هر كه براى غير خدا كارى كند، خداوند او را به همان كس واگذارد.

ج- دورى از رحمت الهى:

رسول خدا صلى‌الله عليه‌وآله فرمود:

فرشتگان، عمل بنده‌اى را با خوشحالى نسبت به آن، بالا مى‌برند و از تمام موانع‌

[1] - قلب سليم، عبدالحسين دستغيب، ص 384

[2] - ميزان الحكمة، ج 4، ص 25

[3] - همان مدرك، ص 24