(هر چه فرمايد تو را اى هيچ كس) (186) (هر چه گل كم كند همى‌زين سر) (357) (هر زمان شاخى تو از بخشش نشاند) (549) (هر كه چيزى جست بى‌شك يافت او) (605) (هر كسش مى‌گفت اى شوريده راى) (515) (هر كه ديدى روى آن يكى لشكرى) (493) (هر يكى در گوش درى شب فروز) (493) (هر يكى ديده جزئى از اجزا) (266) (هر يكى را به لمس بر عضوى) (266) (هر يكى صورت محالى بست) (266) (هزاران طوطى دل زنده مى‌ديد) (76) (هست اين آب از بهشت اكنون بخواه) (101) (هم از فيلسوفان آن مرز و بوم) (4) (همان گو كاستخوان شير نر بود) (159) (همچو آتش گرم شد در كار او) (549) (هم شكر داشت هم گل خوردن) (357) (هم طراوت برده از خاكش سموم) (101) (همه بالش ببّريد و پرش كند) (161) (همين در ميانه يكى فرق بود) (137)

«ى»

(يافت آيينه زنگى‌اى در راه) (224) (يكى آمد فريب او بنشناخت) (77) (يكى بود پيكر دو ارژنگ را) (137) (يكى پشّه شكايت داشت از باد) (340) (يكى چون شود ديگر آيد به جاى) (451) (يكى در دست تو گويم و ليكن) (390) (يكى روز از بامدادان پگاه) (59) (يكى شاگرد احول داشت استاد) (20) (يكى كنّاس بيرون جست از كار) (347) (يكى كنّاس ديگر چون بديدش) (348)