(390) (251) (بنگر اين «الهمد» و آن «الحمد» را) (قصص) (391) (251) (هان دعا كن از دهان غير خود!) (احاديث) (392) (252) (پوست را هم بفكنى نشناسمت!) (قصص) (تمثيلات) (393) (253) (از كسى كه نيكى‌اش كردى بترس!) (احاديث) (394) (253) (سوء ظن محتاط و زيرك سازدت) (احاديث) (395) (254) (قصّه اهل سبا و كفرشان) (قصص) (396) (254) (گر تو من باشى بگو من كيستم؟!) (قصص) (تمثيلات) (397) (255) ( «چون قضا آيد شود تنگ اين جهان») (احاديث) (398) (256) (در چه افتد آن كه چاهى مى‌كَند) (اقوال) (تمثيلات) (399) (256) (كن توكّل بر حق و روزى بخواه) (احاديث) (400) (256) (نيست چاره با قضاى آسمان) (احاديث) (401) (256) (چون قضا آيد خرد عاجز شود) (احاديث) (402) (256) (بخل فرزندان بلاى باغ شد) (قصص) (403) (257) ( «گور عقل آمد، وطن در روستا») (احاديث) (403) (257) (ساكن متروكه‌ها چون مرده‌هاست) (احاديث) (404) (258) (در سفرها صحّت است و منفعت) (احاديث) (405) (258) (با سگ ليلى سخنها داشت قيس) (قصص) (406) (259) (خُمِّ رنگ و قصّه شغال بين) (تمثيلات) (407) (260) (آزمايندت چو كوزه از صدا) (احاديث) (اقوال) (408) (261) (دور شو از وسوسه هاروتيان) (قصص) (409) (261) (كوه را بز پرتگاه و مهلكه است) (تمثيلات) (410) (261) (زاد موسى نقش دشمن شد بر آب) (قصص) (411) (263) (وحشت فرعون افزون از عصا) (قصص) (412) (264) (آخرين امّت نخستين مى‌شود) (احاديث) (413) (264) (ساحران گشتند حق جو حق پرست) (قصص) (414) (264) (قلب او 6 بيدار باشد وقت خواب) (احاديث) (415) (265) (فيل و كوران را فراوان قصّه‌هاست) (قصص) (تمثيلات)