(215) (126) (هست دور از رحمت حق خال كوب) (احاديث) (216) (126) (شير و تقسيم غنايم را شنو) (تمثيلات) (217) (128) (در جماعت هست رحمتهاى حق) (احاديث) (218) (128) (آن كه گويد «من» ز محرومان شود) (قصص) (218) (129) (بشنو از عطّار عقل و عشق را) (قصص) (219) (130) (هست هر لحظه خدا را سه سپاه) (احاديث) (220) (131) (انبيا فرزند نور واحدند) (احاديث) (221) (131) (گفت احمد 6 امّتم مرحومه است) (احاديث) (222) (132) (هديه آيينه را بينى مدام!) (قصص) (223) (133) (گشت مرتد كاتبى عصر رسول) (قصص) (224) (134) (حق كند عفو و مُحبّ عفو، اوست) (احاديث) (225) (134) (زشت رويى كه شكست آيينه را) (قصص) (226) (135) (گفت احمد 6 رو اعاده كن نماز) (قصص) (227) (135) (ديدن اخوان، نبى 6 را آرزوست) (احاديث) (228) (136) (نقش روم و صيقل چين را ببين) (قصص) (229) (139) (مصطفى 6 از حارثه تجليل كرد) (قصص) (230) (140) (بطن ما در منشأ سعد و شقا) (احاديث) (231) (140) (بينش مؤمن ز نور حق بُوَد) (احاديث) (232) (140) (ردّ تهمت كرد لقمان حكيم) (قصص) (233) (141) (پر اثر باشد دعاى در خفا) (احاديث) (234) (141) ( «گفت پيغمبر كه: اصحابى نجوم») (احاديث) (235) (141) (شد قوى‌تر آدمى از كاينات) (احاديث) (236) (142) (آتشى كه سرد گردد با زكات) (قصص) (237) (143) ( «از على آموز اخلاص عمل») (قصص) (237) (144) (قصّه‌هايى ديگر از اخلاص بين) (قصص) (238) (144) (مصطفى 6 را حق دهد آب و غذا) (احاديث) (239) (145) (هست باب علم پيغمبر 6 على (ع)) (احاديث)