مأخوذ است از حديث:

الْوَحْدَةُ خَيْرٌ منْ جَليس السُّوء

- كه در ذيل شماره (252) مذكور گرديد.

[ص 190 احاديث مثنوى‌]

[مرده جو]

908-

ناظر است به مضمون خبرى كه در ذيل شماره (758) ذكر شد.

[ص 190 احاديث مثنوى‌]

[نبى السيف‌]

909-

مبتنى است بر خبر ذيل:

بُعثْتُ بَيْنَ يَدَى السَّاعَة بالسَّيْف حَتَّى يُعْبَدَ اللَّهُ تَعَالَى وَحْدَهُ لَا شَريكَ لَهُ وَ جُعلَ رزْقى تَحْتَ رُمْحى وَ جُعلَ الذُّلُ وَ الصَّغَارُ عَلَى مَنْ خَالَفَ أَمْرى‌[1].

جامع صغير، ج 1، ص 125 و با تفاوت مختصر مسند احمد، ج 2، ص 50 و تعبير: نبى السيف- در اكمال الدين، تأليف صدوق، چاپ ايران، ص 116 موجود است.

[ص 191 احاديث مثنوى‌]

[چون نباشد قوّتى پرهيز به‌]

910-

اشارت است به حديث:

[1] - بعثت من كه آخرين( بعثت انبيا) است با شمشير است و مسلحانه. تا در پناه آن مردم فقط خداى يكتا و بى‌شريك را بپرستند. با تكيه بر سرنيزه است كه روزى من مقدر مى‌شود. و هر كس به مخالفت با من برخيزد به ذلت و خوارى گرفتار خواهد شد.