[ابتلاى حق كند تطهيرتان‌]

558-

مستفاد است از حديثى كه در ذيل شماره (299) نقل نموديم.

و در شرح بحر العلوم اين احاديث در ذيل اين بيت نقل شده است:

مَا يُصيبُ المُسلمَ من نَصَبٍ وَ لَا وَصَبٍ وَ لَا هَمٍّ وَ لَا حَزَنٍ وَ لَا أَذَيً وَ لَا غَمٍّ حَتَّى الشَّوكَة يُشَاكُهَا إلَّا كَفَرَ اللَّهُ بهَا من خَطايَاهُ‌[1].

كه بدين صورت در جامع صغير، ج 2، ص 152 ديده مى‌شود:

مَا من مُصيبَةٍ تُصيبُ المُسلمَ الَّا كَفَرَ اللَّهُ بهَا عَنهُ حَتَّى الشَّوكَة يُشَاكُهَا[2].

إذَا كَثُرَت ذُنُوبُ العَبد وَ لَم يَكُن لَهُ مَا يُكَفِّرُهَا منَ العَمَل إبتَلَاهُ اللَّهُ بالحُزن ليُكَفِّرَهَا عَنهُ‌[3].

جامع صغير، ج 1، ص 33

لَا تَسُبُّهَا (الحُمَّى) فَانَّهَا تُنَقِّى الذُّنُوبَ كَمَا تُنَقى النَّارُ خَبَثَ الحَديد[4].

جامع صغير، ج 2، ص 200 با تفاوت مختصر آمده [ص 108 احاديث مثنوى‌]

[1] - خداوند خطاهاى مسلمان را از طريق مبتلا كردنش به سختى، بيمارى، اندوه، غصه، آزار، غم و حتى فرو رفتن خارى در بدنش مى‌بخشد.

[2] - خداوند مسلمان را به مصيبتى حتى اگر فرو رفتن خارى در بدن وى باشد، مبتلا نمى‌كند مگر اين كه به اين بهانه او را مورد عفو و آمرزش قرار دهد.

[3] - وقتى گناهان بنده‌اى زياد شود و عملًا موفق به جبران آن نگردد خدا به اندوه مبتلايش مى‌كند تا از اين طريق او را بيامرزد.

[4] - ابتلاى به تب را بد ندانيد زيرا همان طورى كه آتش پليدى آهن را از بين مى‌برد تب هم گناهان انسان را مى‌زدايد.