نهج البلاغه ص 481 و شرح نهج البلاغه، ج 18، ص 229 و خصائص الأئمة
ص 94 [ص 56 احاديث مثنوى] به امير مؤمنان على- 7- منسوب است.
(1) حكمت، گم شده مؤمن است و اولويّت براى تملك آن- هر جا كه پيدا
شود- با اوست.
(2) حكمت گم شده مؤمن است. آن را هر چند نزد منافقان باشد به دست
آورد.
[3] بحار الأنوار ج 64 ص 307 و دعوات راوندى ص 39
[1] - مَثَل من و شما همچو مردى است كه آتشى برافروخته
است آنگاه ملخها و پروانهها خود را در آن آتش پرتاب مىكنند و او در صدد نجات و
دفاع از آنان است. من نيز در صدد نجات و پناه دادن شما از آتش جهنم هستم. اما شما
از دست من بيرون مىپريد و خود را همچنان در آتش مىافكنيد.
[2] - شما همچون پروانهها خود را به درون آتش
مىاندازيد ولى من مىكوشم شما را( از سوخته شدن) نگه دارم.