[جز خدا كس ز اوليا آگاه نيست‌]

291-

مستفاد است از مضمون حديث: [1]

اوْليَائى تَحْتَ قبَابي لَا يَعْرفُهُمْ غَيْري‌[1].

احياء العلوم، ج 4، ص 256، كشف المحجوب هجويرى طبع لنينگراد، ص 7 [ص 52 احاديث مثنوى‌]

[ «متّحد جانهاى مردان خداست»]

292-

مقتبس است از مفاد اين حديث: [2]

الْارْوَاحُ جُنُودٌ مُجَنَّدَةٌ فَمَا تَعَارَفَ منْهَا ائْتَلَفَ وَ مَا تَنَاكَرَ منْهَا اخْتَلَفَ‌[2].

مسلم، ج 8، ص 41، بخارى، ج 2، ص 147، مسند احمد، ج 2، ص 295، 527 جامع صغير، ج 1، ص 121، احياء العلوم، ج 2، ص 111. [ص 52 احاديث مثنوى‌]

[نقض كننده تصميمهاى ما خداست‌]

293-

______________________________ [1]

عَنْ أَبي جَعْفَرٍ عَنْ آبَائه عَنْ عَليٍّ : قَالَ: إنَّ اللَّهَ أَخْفَى أَرْبَعَةً في أَرْبَعَةٍ أَخْفَى رضَاهُ في طَاعَته فَلَا تَسْتَصْغرَنَّ شَيْئاً منْ طَاعَته فَرُبَّمَا وَافَقَ رضَاهُ وَ أَنْتَ لَا تَعْلَمُ وَ أَخْفَى سَخَطَهُ في مَعْصيَته فَلَا تَسْتَصْغرَنَّ شَيْئاً منْ مَعْصيَته فَرُبَّمَا وَافَقَ سَخَطُهُ (مَعْصيَتَهُ) وَ أَنْتَ لَا تَعْلَمُ وَ أَخْفَى إجَابَتَهُ في دَعْوَته فَلَا تَسْتَصْغرَنَّ شَيْئاً منْ دُعَائه فَرُبَّمَا وَافَقَ إجَابَتَهُ وَ أَنْتَ لَا تَعْلَمُ وَ أَخْفَى وَليَّهُ في عبَاده فَلَا تَسْتَصْغرَنَّ عَبْداً منْ عَبيد اللَّه فَرُبَّمَا يَكُونُ وَليَّهُ وَ أَنْتَ لَا تَعْلَمُ.

وسائل‌الشيعة ج 1 ص 116 باب 28 ح 291.

امام باقر 7 از پدرانش از حضرت على 7 نقل مى‌كند كه فرمودند: به يقين خداوند متعال چهار چيز را در چهار چيز پنهان كرده است: رضايت و خوشنوديش را در فرمانبرداريش نهفته است پس هيچ يك از طاعاتش را كوچك نشمر، چه بسا همان با رضايتش قرين باشد و تو ندانى.

و خشمش را در نافرمانيش نهفته است پس هيچگاه معصيتى را كوچك نشمر، چه بسا همان با خشمش قرين باشد و تو ندانى.

و اجابت و قبولش را در دعايش پنهان كرده پس هيچگاه دعايى را كوچك نشمر، چه بسا همان با اجابتش قرين باشد و تو ندانى.

و دوستش را در ميان بندگانش پنهان كرده پس هيچگاه كسى را كوچك نشمر، چه بسا همان ولى و دوست خدا باشد و تو ندانى.

[2]

قَالَ النَّبيُّ 6: الْارْوَاحُ جُنُودٌ مُجَنَّدَةٌ فَمَا تَعَارَفَ منْهَا ائْتَلَفَ وَ مَا تَنَاكَرَ منْهَا اخْتَلَفَ.

من لا يحضره الفقيه ج 4 ص 380

[1] - حديث قدسى: دوستان من زير سقف و گنبدهاى خاص من به سر مى‌برند و كسى جز من از آنان خبر ندارد.

[2] - ارواح به منزله تجمعى از لشكريانند. هر كدامشان با هم آشنا باشند بينشان الفت و انس برقرار مى‌شود و آنان كه ناآشنايند از هم دور مى‌شوند.