[مركب او 6 زين و پالانى نداشت‌]

285-

اشاره است به روايات ذيل: [1]

عَنْ جَابر بْن سَمُرَةَ قَالَ اتىَ النَّبىُّ بفَرَسٍ معْرَوْرىّ فَرَكبَهُ حينَ انْصَرَفَ منْ جنَازَة ابْن الدَّحْدَاح وَ نَحْنُ نَمْشى حَوْلَهُ‌[1].

مسلم، ج 3، ص 60

كان يزور قباء راكبا و ماشيا

[2] مسند احمد، ج 2، ص 5 مسلم، ج 4، ص 127

صَلَّى رَسُولُ اللَّه عَلَى ابْن الدَّحْدَاح ثُمَّ اتىَ بفَرَسٍ عُرْىٍ فَعَقَلَهُ رَجُلٌ فَرَكبَهُ فَجَعَلَ يَتَوَقَّصُ وَ نَحْنُ نَتْبعُهُ نَسْعَى خَلْفَهُ‌[3].

مسند احمد، ج 5، ص 59 و با اختلاف مختصر ص 99

كَانَ يَرْكبُ الْحمَارَ عُرْيَاناً لَيْسَ عَلَيْه شَيْ‌ءٌ[4].

جامع صغير، ج 2، ص 116، كنوز الحقائق، ص 140 [2] [ص 48 احاديث مثنوى‌]

[از «اگر كردن» حذر بايد نمود]

286-

اشاره به حديث ذيل است:

ايَّاكُمْ وَ اللَّوَّ فَانَّ اللَّوَّ يَفْتَحُ عَمَلَ الشَّيْطَان‌[5].

مسند احمد، ج 2، ص 366، كنوز الحقائق، ص 43

[3] الْمُؤْمنُ الْقَوىُّ خَيْرٌ وَ احَبُّ الَى اللَّه منَ الْمُؤْمن الضَّعيف وَ فى كُلٍّ خَيْرٌ احْرصْ عَلى‌ مَا

______________________________ [1]

كَانَ النَّبِيُّ 6 يَرْقَعُ ثَوْبَهُ وَ يَخْصِفُ نَعْلَهُ وَ يَحْلُبُ شَاتَهُ وَ يَأْكُلُ مَعَ الْعَبْدِ وَ يَجْلِسُ عَلَى الْأَرْضِ وَ يَرْكَبُ الْحِمَارَ وَ يُرْدِفُ وَ لَا يَمْنَعُهُ الْحَيَاءُ أَنْ يَحْمِلَ حَاجَةً مِنَ السُّوقِ إِلَى أَهْلِهِ وَ يُصَافِحُ الْغَنِيَّ وَ الْفَقِيرَ وَ لَا يَنْزِعُ يَدَهُ مِنْ يَدِ أَحَدٍ حَتَّى يَنْزِعَهَا هُوَ وَ يُسَلِّمُ عَلَى مَنِ اسْتَقْبَلَهُ مِنْ غَنِيٍّ وَ فَقِيرٍ وَ كَبِيرٍ وَ صَغِيرٍ وَ لَا يُحَقِّرُ مَا دُعِيَ إِلَيْهِ ....

وسائل‌الشيعة ج 5 ص 54 باب 29- ح 5886.

رسول خدا 6 همواره لباس خويش را پينه مى‌زد، كفشش را اصلاح مى‌كرد، از گوسفندش شير مى‌دوشيد، با بردگان غذا مى‌خورد، بر زمين مى‌نشست، بر الاغ سوار مى‌شد، و (گاه) شخص ديگر را هم سوار مى‌كرد، شرم و حيا سبب نمى‌شد كه احتياجات منزل را خود حمل نكند، با دارا و ندار دست مى‌داد و دست خويش ازو بر نمى‌كشيد تا او خود دست بردارد، بر هر كه با او روبرو مى‌شد، غنىّ و فقير، بزرگ و كوچك، سلام مى‌كرد، هرگز چيزى را كه بدان دعوت مى‌شد كوچك نمى‌شمرد و ...

عَنِ النَّبِيِّ 6 أَنَّهُ كَانَ يَأْتِي قُبَا رَاكِباً وَ مَاشِياً فَيُصَلِّي فِيهِ رَكْعَتَيْنِ.

مستدرك‌الوسائل ج 3 ص 428 باب 47- ح 3931 مسند احمد، ج 2، ص 5، مسلم، ج 4، ص 127 پيامبر 6 به مسجد قبا گاهى سواره و گاهى قدم زنان حاضر مى‌شد و دو ركعت در آن نماز مى‌خواند.

[2] مناقب ابن شهرآشوب ج 1 ص 145 با اندك تفاوت‌

[3]

قَالَ 6: مَثَلُ الْمُؤْمن الْقَويِّ كَالنَّخْلَة وَ مَثَلُ الْمُؤْمن الضَّعيف كَخَامَة الزَّرْع.

جامع‌الأخبار 183 رسول خدا 6 مى‌فرمايد: مؤمن قوى همانند درخت خرماست و مؤمن ضعيف مانند برگ نازك زراعت است.

[1] - از جابر بن سمره نقل شده است كه براى باز گشت پيامبر6 از تشييع جنازه ابن دحداح، اسب بدون زينى را آماده كردند. پيامبر6 بر آن سوار شد و ما در كنارش قدم زنان مى‌رفتيم.

[2] - پيامبر( 6) به مسجد قبا گاهى سواره و گاهى قدم زنان حاضر مى‌شد.

[3] - پس از آن كه رسول خدا6 بر جنازه ابن دحداح نماز خواند اسب بدون زينى را حاضر كردند. يك نفر زانويش را گرفت تا آن حضرت سوار شد. اسب، خيزهاى كوتاه بر مى‌داشت و ما قدم زنان به دنبال مى‌رفتيم.

[4] - پيامبر6 بر پشت الاغ بدون پالان. سوار مى‌شد و برايش عادى بود.

[5] - از« اگر كردن» بپرهيزيد، زيرا فتح باب اعمال شيطانى است.