وَددْتُ انِّى لَقيتُ اخْوَانى فَقَالَ اصْحَابُ النَّبىِّ صلَّى اللَّهُ عَلَيْه وَ آله وَ سَلَّمَ أَ وَ لَيْسَ نَحْنُ اخْوَانُكَ قَالَ انْتُمْ اصْحَابى وَ لَكنْ اخْوَانىَ الَّذينَ آمَنُوا بى وَ لَمْ يَرَوْنى‌[1].

مسند احمد، ج 3، ص 115، تفسير ابو الفتوح، طبع تهران (چاپ اول) ج 1، ص 41 و با تفصيل بيشتر امالى مفيد، طبع نجف، ص 39- 40 و با اختلافى در تعبير مسند احمد، ج 4، ص 106.

منْ اشَدِّ امَّتى لى حُبّاً نَاسٌ يَكُونُونَ بَعْدي يَوَدُّ احَدُهُمْ لَوْ رَآني باهْله وَ مَاله‌[2].

مسلم، ج 8، ص 145، مسند احمد، ج 2، ص 417، ج 5، ص 156، 170 [ص 34 احاديث مثنوى‌]

[نقش روم و صيقل چين را ببين‌]

228-

مأخذ آن حكايت ذيل است: فَقَدْ حُكىَ انَّ اهْلَ الصِّين وَ اهْلَ الرُّوم تَبَاهُوا بَيْنَ يَدَىْ بَعْض الْمُلُوك بحُسْن صنَاعَة النَّقْش وَ الصُّوَر فَاسْتَقَرَّ رَأْىُ الْمَلك عَلَى انْ يُسَلِّمَ الَيْهمْ صُفَّةً ليَنْقَشَ اهْلُ الصِّين منْهَا جَانبَاً وَ اهْلُ الرُّوم جَانباً وَ يُرْخَى بَيْنَهُما حجَابٌ وَ يُمْنَعُ اطِّلَاعُ كُلِ‌

[1] -( پيامبر- ص- فرمود:) دوست داشتم برادران خود را ديدار مى‌كردم.

اصحاب پرسيدند آيا ما برادران تو نيستيم؟ فرمود شما اصحاب منيد، ولى برادران من كسانى هستند كه به من ايمان مى‌آورند، در حالى كه مرا نديده‌اند.

[2] - مشتاقان حقيقى من از ميان امّت كسانى هستند كه بعد از من خواهند آمد، و خوش دارند كه در آرزوى ديدار من از خانواده و دارايى خود بگذرند.