[چون كه كوبى در، به رويت وا شود]

206-

اشاره است بدين عبارت: [1]

مَنْ قَرَعَ بَاباً وَ لَجَّ وَلَجَ‌[1].

كه بعضى و از جمله مولانا در دفتر سوم [3/ 4782] آن را حديث شمرده‌اند. و مؤلف اللؤلؤ المرصوع (ص 73) گويد كه حديث نيست.

[ص 29 احاديث مثنوى‌] ناظر است به گفته عبد الله بن مسعود از بزرگان صحابه (متوفّى 32): مَادُمْتَ فى صَلاةٍ فَانْتَ تَقْرَعُ بَابَ الْمَلك وَ مَنْ يَقْرَعْ بَابَ الْمَلك يُفْتَحْ لَهُ. (مادام كه در نمازى چنان است كه در سراى شاه وجود را مى‌كوبى. و كسى كه آن در را بكوبد بر روى او باز مى‌شود.) حلية الاولياء، طبع بغداد، ج 1، ص 130 نظير ديگر: مَنْ ادْمَنَ الْاسْتفْتَاحَ فُتحَتْ لَهُ الْاغْلَاقُ.

(كسى كه پيوسته جوياى گشايش باشد، قفلها به روى او باز مى‌شود.) عيون الاخبار، طبع مصر، ج 4، ص 137.

همان مأخذ، ج 3، ص 120 [ص 1187 شرح مثنوى‌]

______________________________ [1]

قَالَ أَميرُ الْمُؤْمنينَ عَليٌ 7 مَنْ قَرَعَ بَابَ اللَّه فُتحَ لَهُ.

(هركه در خانه خدا را بكوبد برايش گشوده مى‌شود). غررالحكم 193 إجابة الدعاء و موجباتها ح 3751-

في وَصيَّة النَّبيّ 6 لأَبي ذَرْ: يَا أَبَاذَرْ مَا دُمْتَ في الصَّلاة فَإنَّكَ تَقْرَعُ بَابَ اللَّه وَ مَنْ يُكْثرْ منْ قَرْع بَاب الْمَلك يُفْتَحْ لَهُ.

(در سفارشات پيامبر 6 به ابوذر آمده است: اى ابوذر تا در نمازى چنان است كه در سراى شاه وجود، خداى را مى‌كوبى. و كسى كه زياد در سراى پادشاه را بكوبد سرانجام بر وى گشوده مى‌شود.) أعلام‌الدين 192 باب وصية النبي ص لأبي ذر.

[1] - كسى كه درى را بكوبد و پا فشارى كند( سرانجام آن در به رويش) باز مى‌شود.

[2] - چه شايسته است انسانى كه در پناه صبر و استقامت حاجتش بر آورده شود! بسيارند كسانى كه مصرانه درهايى را كوفته‌اند و سرانجام به رويشان باز شده است.