صدقه و نمک

امام صادق 7: إِنَّ صَدَقَةَ النَّهَارِ تَمِيثُ‌ الْخَطِيئَةَ كَمَا يَمِيثُ الْمَاءُ الْمِلْحَ وَ إِنَّ صَدَقَةَ اللَّيْلِ تُطْفِئُ غَضَبَ الرَّبِّ جَلَّ جَلَالُهُ؛

همانا صدقه ی روز، گناه را ذوب می‌کند همچنان که آب، نمک را ذوب می‌کند و همانا صدقه شب (آتش) غضب پروردگار را فرومی‌نشاند.[1]

از مصادیق صدقه: انفاق، لبخند زدن به روی مؤمن، پدر، مادر و همسر است، دل‌شاد کردن، گره از کار دیگران باز کردن، سلام کردن، سخن نیک گفتن، کمک و یاری به مظلوم و ناتوان، آموزش علم و دانش، پرداخت زکات واجب و...

بنوش و بپوش و ببخش و بده برای دگر روز، چیزی بنه[2]

***

زان دو نیم است دانه‌ی گندم که یکی خودخوری یکی مردم[3]

تهمت و نمک

امام صادق 7: إِذَا اتَّهَمَ‌ الْمُؤْمِنُ‌ أَخَاهُ‌ انْمَاثَ الْإِيمَانُ مِنْ قَلْبِهِ كَمَا يَنْمَاثُ الْمِلْحُ فِي الْمَاءِ؛

هرگاه مؤمن به برادر خود تهمت زند، ایمان در قلب او ذوب می‌شود همانند ذوب شدن نمک در آب.[4]

[1]. امالی (صدوق)، ص 367.

[2]. سعدی.

[3]. مکتبی.

[4]. همان، ج ۲، ص ۳۶۱.