اطلاق شده است، از اين ماده موارد زيادى در «نهج» آمده است: «استنزلوا الرزق بالصدقة» حكمت 137، با صدقه دادن نزول روزى را بطلبيد.

رزن

رزانت: وقار و سنگينى «رزين» با وقار و سنگين از هر شى‌ء. و آن فقط يكبار در «نهج» آمده است.: «انّ امرنا صعب مستصعب... و لا يعى حديثنا الّا صدر و امنية و احلام رزينة» خ 189، 280، امر ما دشوار و مستصعب است، حديث ما را در خود جاى نمى‌دهد مگر سينه‌هاى امين و عقول با وقار.

رزى

رزء (بر وزن قفل) و رزّيه: مصيبت و بلا. و آن فقط دو بار در «نهج» آمده است در حكمت 276 فرموده: «و كلّما عظم قدر الشى‌ء المتنافس فيه عظمت الرّزية لفقده» هر قدر بزرگى شى‌ء رغبت شده بيشتر باشد مصيبت در فقدان آن بزرگتر است.

رسب

رسوب: ته‌نشين شدن:

«رسب الشى‌ء الماء: ذهب سفلا»

از اين لفظ تنها يك مورد در «نهج» يافته است. در خلقت زمين فرموده: «فسكنت (الارض) من الميدان لرسوب الجبال فى قطع اديمها» خ 91، 132، زمين از بالا و پائين آمدن آرام گرفت بعلّت رسوب و فرو رفتن كوهها در تكّه‌هاى پوسته آن.

رسخ

رسوخ. ثبات.

«رسخ الشى‌ء رسوخا: ثبت فى موضعه»

راغب در مفردات گويد: رسوخ ثبات شى‌ء است ثباتى محكم. على هذا راسخون در علم كسانى هستند كه در دانش ريشه دارند و علم در وجودشان رسوخ كرده و استقرار يافته است

از اين لفظ شش مورد در «نهج» آمده است.

و نيز رسوخ به معنى كم شدن آمده است گويند:

«رسخ الغدير: نشّ مائه‌اى اخذ بالنقصان»

درباره مردگان فرموده است: «و قدار تسخت اسماعهم بالهوامّ فاستّكت و اكتحلت ابصارهم بالتراب فخسفت» خ 221، 340 گوشهاى آنها به وسيله خوردن كرمها شروع به كاهش كرده و «كر» شده‌اند و چشمهايشان با خاك سرمه كشيده و فرو رفته‌اند. درباره اهل بيت : فرموده: «اين الذين زعموا انّهم الراسخون فى العلم دوننا كذبا و بغيا علينا ان رفعنا الله و وضعهم و اعطانا و حرمهم» خ 144، 201 كجايند آنانكه گمان كرده‌اند آنها راسخون در علم اسلامند نه ما، بر ما دروغ گفتند و حسد