حرف الراء

رأس

سر. خواه حقيقى باشد يا غير آن، نظير «فانّ الصبر من الايمان كالرأس من الجسد و لا خير فى جسد لا رأس فيه و لا فى ايمان لا صبر معه» حكمت 82، كه منظور «سر» حقيقى است و نيز فرموده: «و لقد قبض رسول اللّه صلى اللّه عليه و آله و انّ رأسه لعلى صدرى و سالت نفسه فى كفّى فامررتها على وجهى» خ 197، 211، رسول خدا از دنيا رفت در حاليكه سر مباركش بر سينه من بود، روحش در دست من جارى شد و من آنرا بر صورتم ماليدم. مردى از ياران آن حضرت عمارتى بزرگ ساخت امام فرمود: «اطلعت الورق رؤسها انّ البناء يصف لك الغنى» حكمت 355 يعنى پول نقره سرهاى خود را آشكار كرد، اين عمارت حكايت از ثروت تو دارد. كه «رؤس» در اينجا در غير حقيقى به كار رفته است.

رئيس: بزرگ قوم و آنكه در رأس امور قرار گيرد، «رياسة» مصدر و به معنى بزرگى و حكومت كردن است چنانكه فرموده: «التقى رئيس الاخلاق» حكمت 410 لفظ «رئيس» فقط يكبار در «نهج» آمده است و نيز فرموده: «آلة الرياسة سعة الصدر» حكمت: 176

رأفة

رحمت شديد، چنانكه در اقرب و صحاح گفته است ولى

راغب آنرا رحمت و مهربانى مطلق مى‌داند

در

تفسير الميزان ذيل آيه 143 از سوره بقره‌