داده نمى‌شود). منظور از «الدنيا الدنيّه» كه در چند جا آمده است، دنياى پست و دنياى حقير است نسبت به آخرت.

دينار

در اقرب الموارد گويد: دينار قسمتى از پولهاى قديمى است اصل آن دنّار است زيرا كه جمعش دنانير آيد

اين لفظ فقط يكبار در «نهج» آمده است آنگاه كه در مذمت يارانش فرمود: به خدا قسم دوست دارم معاويه شما را مانند درهم و دينار با من معامله كند، ده نفر از شما را از من بگيرد و يك نفر از اصحاب خودش به من بدهد: «لوددت و الله آن معاوية صارفنى بكم صرف الدينار بالدرهم فاخذ منّى عشرة منكم و اعطانى رجلا منهم» خ 97، 142

دنس

چرك:

«الدنس: الوسخ»

و ان يكبار در «نهج» يافته است. درباره تقوى فرموده: «فان تقوى الله دواء داء قلوبكم... و طهور دنس انفسكم» خ 198، 312.

دنف

(بر وزن شرف) مرض مزمن. آن فقط يكدفعه در «نهج» ديده مى‌شود.

آنگاه كه آهن را سرخ كرده و به بدن برادرش عقيل نزديك كرد او فرياد كشيد و كنار رفت، امام 7 چنين فرمود: «فاحميت له حديدة ثم ادنيتها من جسمه ليعتبر بها فضجّ ضجيح ذى دنف من المها» خ 324، 347، يعنى آهنپاره ايرا براى او سرخ كردم بعد به بدنش نزديك نمودم تا عبرت بگيرد، پس فرياد كشيد از درد آن مانند فرياد كشيدن آدم مريض

دنى

دنوّ: نزديك شدن، در وصف اهل تقوى فرموده: كنار شدنش از كسيكه از او كنار شد زهد و پاكى است و نزديك شدنش به آنكه به او نزديك شده نرمى و مهربانى است. «بعده عمّن تباعد عنه زهد و نزاهة و دنوّه ممّن دنامنه لين و رحمة» خ 193، 306 درباره اجل و مرگ فرموده: «و كلّ معدود منقص و كل متوقّع آت و كلّ آت قريب دان» خ 103، 149، هر شمرده شد ناقص شدنى است، و هر اميدوار شده آمدنى و هر آمدنى قريب و نزديك است.

ادناء: نزديك كردن. «ادنى» نزديكتر «متدانيات» نزديك شونده‌ها كه در خطب مختلف آمده‌اند.