حرف الخاء

خبأ

(بر وزن عقل) پوشاندن و مستور كردن:

«خباء الشى‌ء خبئا: ستره»

و نيز اسم آيد به معنى پوشيده و مستور گرديده. از اين ماده هفت مورد در «نهج» ديده مى‌شود. آنحضرت فرمايد: «ما قال الناس لشى‌ء طوبى له الّا و قد خبأ له الدهر يوم سوء» حكمت 286 مردم به هيچ چيز به به نگفته‌اند مگر آنكه روزگار روز بدى را براى آن مخفى كرده است.

و نيز فرموده: «المرء مخبوء تحت لسانه» حكمت 148 «مخبوء» بر وزن مفعول به معنى پوشيده است و چون سخن گويد شخصيتش آشكار مى‌شود در جاى ديگرى فرموده: «تكلّموا تعرفوا فانّ المرء مخبوء تحت لسانه» حكمت 392.

مختباء

محل مخفى شدن «عالم السرّ من... مختبأ البعوض بين سوق الاشجار» خ 91، خدا عالم است به محل مستور شدن پشه ريز در ميان ساقه‌هاى درختان.

خبايا

جمع خبيئة است يعنى مخفى شده، در رابطه با معاد فرموده: «ثم ميزّهم لما يريده من مسئلتهم عن خفايا الاعمال و خبايا الافعال» خ 109، 161.

خبّاب

خباب بن ارتّ. صحابى معروف كه خود و زنش در دست خوارج شهيد شدند امام 7 پس از اطلاع فرمود: «يرحم الله خبّاب بن الارتّ فلقد اسلم راغبا و هاجر طائعا و قنع بالكفاف و رضى عن اللّه و عاش مجاهدا» حكمت 43 و در «ارتّ» گذشت. ناگفته نماند: خوارج خبّاب و زنش را كه حامله بود شهيد كردند، امام صلوات الله عليه بعلت خون خواهى آنها، خوارج را تعقيب فرموده و اين ماجرى بتار و مار شدن آنها انجاميد.

خبت

اخبات: نرمى و تواضع،

طبرسى آنرا اطمينان گفته است

و آن فقط