خشك شدن به وسيله باران مرطوب كرد و نيز در خ 91 آمده است.

جفن

جفن (بر وزن عقل) پرده چشم كه به وقت بستن آنرا مى‌پوشاند (پلكها) جمع آن جفون است در لغت آمده:

«الجفن: غطاء العين من اعلى و اسفل»

جفنه به معنى كاسه است، جمع آن جفان بر وزن كتاب و اجفان است، اين ماده به ابن دو معنى پنج بار در نهج آمده است.

آنحضرت شنيد كه فرماندار بصره عثمان بن حنيف به ميهمانى مجلّلى رفته است، در عتاب به وى نوشت: «... يابن حنيف: فقد بلغنى انّ رجلا من فتية اهل البصرة دعاك الى مأدبة فاسرعت اليها، تستطاب لك الالوان و تنقل اليك الجفان...» نامه 45، 416، پسر حنيف بمن خبر رسيد كه مردى از جوانان اهل بصره تو را به طعامى (ميهمانى) دعوت كرده و تو شتابان به آن رفته‌اى گفتند: طعامهاى رنگارنگ دلچسب براى تو مى‌خواستى و مى‌آوردند، و كاسه‌هاى طعام پيش تو آورده مى‌شد... در رابطه با خفّاش فرموده: «فهى مسدلة الجفون بالنهار على حداقها و جاعلة الليل سراجا تستدلّ به فى التماس ارزاقها» خ 155، 217 خفّاش در روز روشن پلكهاى خود را بر حدقه‌هاى چشم گذاشته، در عوض، شب تاريك را براى خود چراغ قرار داده، به وسيله شب در يافتن روزى خود راه پيدا مى‌كند و نيز در همانجا آمده: «اطبقت الاجفأن على مآقيها، ايضا در وصف طاووس فرموده: «فى ضفّتى جفونه» خ 165، 237، و نيز در خ 91 آمده است.

جفو

جفاء به معنى كنار شدن و دور شدن آيد چنانكه

در قاموس گفته: «جفا جفاء و تجافى: لم يلزم مكانه»

و

در اقرب الموارد آمده: تجافى جنبه عن الفراش: بنا و تنحّى»

و نيز به معنى جفا كردن و بدى كردن باشد چنانكه آمده:

«جفا جفوا و جفاء: ضدّ واصله و فعل به ما يسوئه».

اين ماده به اين دو معنى، چهارده بار در «نهج» آمده است در رابطه با زهد فرمايد: «طوبى لنفس ادّت الى ربها فرضها... فى معشر اسهر عيونهم خوف معادهم و تجافت عن مضاجعهم جنوبهم» نامه 45، 420.