حرف التاء

تئق

(بر وزن عقل) پر شدن.

«تئق الحوض: امتلأ»

از اين ماده فقط يك مورد در «نهج» ديده مى‌شود، آنحضرت در وصف اسلام فرمايد: «و هدم اركان الضلالة بركنه و سقى من عطش من حياضه و اتاق الحياض بمواتحه» خ 198، 314 «ماتح» كسى است كه از حوض آب بر مى‌دارد يعنى: خداوند ضلالت را با ركن اسلام منهدم كرد و عطشان را از حوضهاى آن آب داد، و حوض‌ها را براى آب برداران پر كرد.

توأم

آنستكه با ديگرى در يك شكم زاييده شود، اين لفظ دو بار به صورت مفرد و يكبار به صورت تثنيه در «نهج» آمده است: «ايهّا الناس انّ الوفاء توأم الصدق و لا اعلم جنة اوقى منه» خ 41، 83، وفا همزاد راستگوئى است، سپرى نگهدارنده‌تر از راستگوئى سراغ ندارم و نيز فرموده: «الحلم و الاناة توأمان ينتجهما علوّ الهمّة» حكمت 460 بردبارى و تأنى دو همزادند و از علوّ همت سرچشمه مى‌گيرند و در «احمده على نعمه التوأم و الائه العظام» خ 191، 283 اشاره به كثرت نعمت است.

تبر

(به كسر اوّل) طلاى غير مسكوك و اگر مسكوك باشد آنرا «عين» گويند.

اين لفظ به اين معنى فقط يكبار در «نهج» آمده است آنجا كه درباره زهد خويش به عثمان بن حنيف مى‌نويسد: «فو الله ما كنزت من دنياكم تبرا و لا ادخّرت من غنائمها وفرا و لا اعددت لبالى ثوبى طمرا» نامه 45، 417 به خدا قسم از دنيايتان طلائى ذخيره نكرده‌ام و از غنائم آن مالى نياندوخته‌ام و براى لباس كهنه‌ام عوضى آماده ننموده‌ام‌